Februari was een maand vol geheimzinnigheid, smoesjes, leugentjes om bestwil en omwegen. Familie en veel goede vrienden hadden we het nieuws al wel verteld en dat scheelde een hoop om me niet in allerlei bochten te hoeven wringen om onder afspraken uit te komen. Nu het hoge woord echt de wereld in is dat er een klein Reismutsje op komst is, kan ik gelukkig wel open vertellen wat me zoal heeft bezig gehouden.

Op 2 februari stond de eerste echo gepland. Hoewel ik een paar dagen daarvoor al met spoed een echo had gehad (en gelukkig alles goed was) keek ik heel erg uit naar deze uitgebreide echo samen met Remco. Super cool om zo’n lichtflitsje te zien waar het hartje klopt. Nog mooier was de termijnecho een paar weken later, waarop ons wurmpje al een mensje was geworden en vrolijk bewoog en zwaaide (althans, zo leek het). Alles zat er op en aan wat er op dat moment aan behoort te zitten.

Daarna durfden Remco en ik het ook met de rest van de wereld te gaan delen. En dat was zo leuk! Super bedankt voor alle lieve reacties, kaartjes en berichtjes! De kleine wereldreiziger zal zich erg welkom gaan voelen! (Een mega bereik op Instagram met maar 3 hashtags, haha! 😉 )

In het tweede weekend was ik jarig. De ochtend begon traditioneel met ontbijt op bed en leuke kadootjes. Twee weekjes eerder had Remco me al verrast met twee nieuwe bedels voor mijn Pandora armband. En deze dag kreeg ik er nog eens twee bij. 🙂 Dit jaar viel mijn verjaardag gelijktijdig met de carnaval. Normaliter is dat een gouden combinatie voor mij, maar zonder alcohol kan ik de hoempapa-muziek niet uitstaan. In plaats daarvan gingen Remco en ik naar Rotterdam voor een dagje shoppen. Het is altijd fijn om in mijn favoriete Nederlandse stad te zijn.

Om de eerste praktische vragen over de baby uitzet voor onszelf te beantwoorden, leek het Remco en mij leuk om naar een Mega Baby Store te gaan. Allemachtig, dat was overweldigend! De kinderkamers en Maxi Cosi spreken voor zich, maar een wiebelstoel met verschillende tril- en schommelstanden waar een gemiddelde kermisattractie jaloers op zou zijn…. Ik weet niet of we dat nou echt nodig gaan hebben.

Op de Negenmaandenbeurs deden we vergelijkbare ervaringen op. En we pikten een stuk van de Huishoudbeurs ook meteen even mee. Wat een fenomeen is dat! Drukte, hectiek en heel veel overvolle trolleys! Eén keer meemaken is meer dan genoeg voor mij. Wel scoorden we ‘een paar’ leuke goodiebags. Tja, als we er dan toch zijn… 😉

Tja, en eigenlijk heb ik deze maand verder niet zoveel meegemaakt… Ik had voor mezelf al langer het voornemen meer social te zijn, offline en online. Alleen dat lukt me de laatste maanden niet zo goed. Eerst heb ik redelijk in puin gelegen door het definitieve afscheid van papa, wat niet onverwachts was maar daardoor niet minder pijnlijk en heftig. Net toen ik mezelf weer meer van de bank gesleept kreeg, mede door heerlijke wandelingen (wandelen in de natuur is voor mij de beste therapie voor alles) overviel me door de zwangerschap een moeheid zoals ik die niet eerder heb gekend. Ondanks dat de gedachte aan zwanger zijn continu een glimlach op mijn gezicht tovert, doe ik naast werken niet veel anders dan weer die comfortabele bank opzoeken. Met als gevolg dat ik lang niet zo social bezig ben als ik zou willen. Minder spontane meetings met vriendinnen, minder blogs, minder instagram, eigenlijk even minder van alles.

Dus sorry als het de komende tijd soms ietsjes stiller is. Maar ik ben er nog steeds hoor, dus als ik mijn energie weer een beetje meer terug heb, ga je weer meer van me horen! En beloofd, ik blijf gewoon lekker schrijven over mooie bestemmingen en te gekke reizen! Reismuts blijft Reismuts 🙂