Mijn oudste zoon zal zich niets kunnen herinneren van ons magische verblijf in de Wadi Rum woestijn in Jordanië toen hij amper zes maanden oud was. Hij zal niets herinneren van het kleurige, fijne en warme zand waar hij met zijn handjes gretig in greep. Of de wind in zijn gezicht, terwijl hij bij een Bedoeïe man op schoot achter het stuur zat tijdens de jeep tour door de woestijn. Maar of hij zich dit zal herinneren, daar gaat het niet om. Voor mij gaat het om de complete ervaring achter het avontuur. Hoe vormt zo’n reis ons als gezin? En hoe geven de ervaringen vorm aan ons leven en niet alleen aan onze herinneringen.
Volgend jaar gaan we bijna drie maanden op reis als gezin van vijf. Met een kleuter, een peuter en een baby van net 6 maanden. Hoe vaak ik de opmerking inmiddels niet gehoord heb “Daar hebben ze toch niets aan? Ze zijn nog zo jong, ze kunnen zich er vast niets van herinneren.” Of een andere bekende reactie “Wat dapper, dat moet wel pittig zijn met jonge kinderen”. Daar wil ik graag eens wat meer bij stil staan. Want is dat wel zo?
Is dat pittig, met jonge kinderen op reis?
Laten we beginnen met reizen met kinderen, is dat dapper of pittig? Men zegt wel eens ‘met kinderen heb je geen vakantie’. En daarmee wordt bedoeld dat het ook op vakantie hard werken kan zijn om voor je kroost te zorgen. Klopt. Vanaf het moment dat we de voordeur achter ons dicht trekken, verdwijnen ook de vaste routines, slaapschema’s (voor zover we die hebben) en gezonde gewoontes. Ook is het heus wel eens zoeken naar een nieuwe balans en zijn er momenten dat er minimaal één gezinslid even moet wennen.
En om nou te zeggen dat ik op reis opeens aan de tijd en rust toekomen om drie boeken uit te lezen, of oké dan, ééntje… Nope, dat is ook niet het geval. Misschien kom ik onderweg op reis nog wel aan minder echte rust toe dan thuis. Om nog maar te zwijgen over lange vluchten. Die blijf ik spannend vinden, want het kan vriezen of dooien.
Maar dan, dan komen we op een nieuwe plek aan. Ik zie de ogen van mijn oudste oplichten van verwondering. Mijn jongste roept enthousiast “wow” terwijl hij nieuwsgierig rondkijkt. Ondertussen snuif ik de geuren om me heen op. En in mijn hart voel ik dat dit – de verwondering van de wereld samen als gezin beleven – is waar ik groot geluk in vind. Waar het voor ons om draait. De tijd die we op reis met elkaar doorbrengen is in geen enkel opzicht te vergelijken met thuis. We volgen de ritmes van ons hart en van de omgeving. Dat brengt een hele andere, betere flow zonder al het ‘moeten’ van thuis. Who cares als we een keer laat naar bed gaan, een middagslaapje overslaan, of er twee doen en of we vier keer per dag eten, omdat we daar zin in hebben.
Diep van binnen voelen waar het echt om draait
Toen ik Remco leerde kennen, begonnen we eigenlijk meteen al met onze passie voor reizen samen voort te zetten. Van een eerste weekendje Maastricht kwam het al snel tot meerdere weekendjes weg, kamperen, een citytrip naar Ljubljana. Negen maanden na onze eerste date zeiden we op de Malediven niet alleen ‘ja’ tegen meer avonturen samen, maar gaven we elkaar ook het ja-woord voor de rest van ons leven. En zo beleefden we als getrouwd stel nog veel meer avonturen, we vlogen naar het oosten en naar het westen en maakten meerdere roadtrips door Europa.
Toen begon ons grootste avontuur. We werden ouders van onze eerste zoon Mats. Een hele nieuwe fase. Hoewel reizen met kinderen wel om wat aanpassingen vraagt, waren we vastbesloten om onze reislustige leefstijl voort te zetten. Juist als gezin, we wilden blijven reizen met jonge kinderen. Niet omdat we persé van huis willen zijn of het leven pré-kinder-tijd niet los willen laten. Maar juist omdat we inmiddels ervaren hebben wat reizen met ons doet. Ja, ik vind het geweldig om een nieuwe plek te bewonderen, een indrukwekkend tempelcomplex te ontdekken, verrast te worden door wildlife in de jungle en te genieten van een mooie zonsondergang op een tropisch strand. Het aller-aller mooiste aan reizen vind ik de rust, ruimte en tijd om samen te kunnen zijn zonder de afleidingen die thuis geeft.
Op reis zijn we in ons element. Als ik op reis ben, voel ik continu wat echt belangrijk is in het leven, samen met de mensen die mij het meest dierbaar zijn. Ondanks dat we echt niet heel uitgerust thuis komen na iedere trip, kan ik oprecht zeggen dat we altijd in diepere verbondenheid met elkaar en met onszelf en vol nieuwe energie terug komen.
Ze kunnen het misschien niet herinneren, maar leren er wel van
En ook al zijn de kinderen te jong om al die reizen tot nu toe echt te herinneren, ik geloof dat iedere ervaring die we samen beleven bijdraagt aan hun persoonlijke ontwikkeling. Op reis komen we allemaal in compleet andere omgevingen en situaties terecht. Daarmee leren wij – onze kinderen net zo goed – om daarmee om te gaan. Flexibiliteit, want op reis lopen zaken regelmatig anders dan bedacht. Geduld, het OV in verre landen werkt immers net wat anders dan thuis gewoon met je auto van A naar B. Begrip en respect, voor andere mensen, culturen en gewoontes. Dankbaarheid, voor wat er thuis is vergeleken met hoe anderen leven. En dan hele simpele dingen, zoals nieuwe smaken ontdekken en nieuwe talen leren. Dat gebeurt allemaal op reis.
En laten we vooral niet vergeten, IK herinner me wel alles. Ik zie Mats zo nog door de woestijn van Wadi Rum kruipen. Of zijn eerste stapjes zetten in de tempel van de tand in Kandy, Sri Lanka. Of Sem enthousiast reageren op de golven van de zee die zachtjes fris water over zijn voetjes brengen. Ik weet alles nog en draag die herinneringen voor altijd bij me.
Ik kan haast niet wachten tot we over een half jaar aan onze droomreis gaan beginnen. Ooit was het een wereldreis bedoeld. Gekscherend zeg ik nu wel eens dat er per kind een continent en wat maanden vanaf zijn gegaan. Hoe dan ook, ik vind het onwijs waardevol om bijna drie maanden als gezin van vijf op reis te kunnen gaan. Ik kijk enorm uit naar alle verwondering die we zullen hebben, de herinneringen die ik voor altijd zal koesteren en de bijzondere tijd die we als gezin daar zullen gaan ervaren en beleven.
Hoe kijk jij tegen reizen met jonge kinderen?
Een kleine disclaimer. Ik word het meest geprikkeld bij verre reizen en daar gaat mijn hart sneller van kloppen. Dit is geen betoog dat je persé ver moet reizen met jonge kinderen. Kies vooral reizen en trips die bij jou en je gezin passen. Het gaat immers om de belevenis en het geluk dat je daarin vindt.
