Ik ben onder gespuugd en geplast en ik heb poep aan mijn handen gehad… het was een waanzinnig mooie maand! Dus hier even een update vanaf de roze wolk. Ik hou het deze keer wat korter, want zoveel interessants heb ik in de eerste maand met onze kleine Mats niet meegemaakt. Ja, vind ik natuurlijk van wel, maar ik hou het voor jullie als lezers graag ook een beetje boeiend 😉 Dus ik neem je kort mee in mijn oktobermaand.

Voor mijn gevoel was het een enorm drukke maand. Bijna dagelijks heb ik een wandeling buiten gemaakt. Wat was het er nog mooi weer voor! In de weekenden was het ook heerlijk in de Oisterwijkse bossen. Alleen zo’n rolstoelpad… was toch niet zo ideaal met kinderwagen door alle kuilen en over de vele eikeltjes.

Regelmatig zijn er vrienden en familie naar kleine Mats komen kijken. Ik vond het ook erg gezellig om iedereen weer eens te zien.

Op de regenachtige momenten bleven Mats en ik lekker lang in bed (daar zijn de kraamweken voor, nietwaar?).

Oh ja, er was ook nog een fotoshoot thuis door mijn lieve vriendinnetje. Ik was heel benieuwd wat Matsie ervan zou vinden, maar het ging hartstikke goed.

Was het allemaal alleen maar leuk en genieten op de roze wolk? Welnee. Ik heb meerdere keren met mijn handen in mijn haar gezeten, figuurlijk. En met melk in mijn haar. Letterlijk. Zure uitgespuugde melk welteverstaan. En door alle hectiek van het moment kwam ik daar soms pas uren later achter. (Wat is die geur toch…?)

Dacht ik net een huiltje te herkennen, besloot Mats weer nieuwe geluiden uit te kramen. En die geluiden variëren van schattig gekraai tot iets dat zich het beste laat omschrijven als een kruising tussen een krolse kat en een dinosaurus.

Dat plus die rare hormoon-monsters in mijn lijf leverden soms echt wel pittige momenten op. Vooral de overgang toen Remco weer moest gaan werken vond ik pittig. Zit je opeens alleen met een baby… En ja, ook Mats heeft sterke longetjes die regelmatig getest worden 😉

Maar wat bevalt het moederschap me goed! Wat fantastisch is het om een inieminie baby tot een ietsie grotere baby te zien groeien die al nieuwsgierig de wereld in kijkt. En als hij me aan kijkt met zijn mooie, grote ogen, dan verdrink ik erin en vergeet ik alle poepluiers en gemiste slaapuurtjes meteen.

In de volgende terugblik gaan we het ook weer over reisjes hebben. Beloofd. De eerste staat in november namelijk al gepland!