Reismuts gaat over reizen. Sinds mijn zwangerschap is daar reizen als zwangere bij gekomen. En sinds de komst van ons zoontje Mats schrijf ik ook over reizen met een baby. Zo zullen de onderwerpen met mijn privéleven mee groeien. Af en toe deel ik persoonlijke dingen met je, zoals nu. Iedereen die zich afvraagt hoe het moederschap me tot nu toe afgaat, hierbij een kleine inkijk aan de hand van een aantal vragen.
Welke cliche’s zijn waar?
Ze zeggen wel eens dat je je niet meer voor kunt stellen hoe je leven was zonder. Dat cliché is voor mij helemaal waar. Sinds de dag dat Mats geboren is, leek het alsof hij er altijd al was geweest. Alsof het nooit anders is geweest. Eigenlijk kan ik alle cliché’s die ik gehoord heb wel beamen. Een paar van mijn favorieten: Wat gaat de tijd snel. Ik zou het (lees: de helse bevalling) zo over doen. Als mijn kind het goed heeft, heb ik het goed. En natuurlijk is mijn baby de allermooiste, allerliefste, enzovoorts, enzovoorts. En bovendien, het moederschap is het allermooiste dat me ooit is overkomen.
Wat vind je het mooiste het moederschap?
Dat vind ik moeilijk onder woorden te brengen. Ik ga het proberen zonder heel zweverig te klinken (hoop ik). Voor mij voelt het als het grote geluk hebben om voor een klein wezentje te mogen zorgen, dat wonderbaarlijk in mijn buik heeft kunnen groeien en nu erbuiten verder groeit. Ik geniet er zo van dat ik hem aan het lachen maak en dat ik in staat ben om hem te troosten wanneer hij huilt. Van zijn kleine vingertjes die mij proberen vast te houden omdat hij zo graag bij me is. Van dat hij me aankijkt en ik in zijn ogen zie dat hij me herkent en bijzonder vindt, zijn mama. Dat gevoel van allesovertreffende liefde, dat is pure magie.
Het lijkt alsof je leven hetzelfde is gebleven, klopt dat?
HA! HAHAHA! Nee. Als mijn leven een boek zou zijn, dan is er gevoelsmatig nu een tweede deel uitgekomen. Nog nooit heb ik zo’n ingrijpende verandering mee gemaakt die werkelijk op alles van invloed is. Op wat ik doe, wat ik denk, hoe ik tegen de wereld aan kijk en wat ik voel. Want opeens gaat het niet meer om mij, het gaat om hem, mijn kleine jongen. Hij happy = ik happy.
Om de vergelijking met het boek nog even door te trekken, het heeft ook een compleet nieuwe kaft. Als ik in de spiegel kijk, zie ik namelijk ook nog wel wat verschil (lees: kilo’s) met voorheen.
En daarmee kan ik ook wel uitleggen wat ik bedoel met anders denken. Tijdens de zwangerschap had ik me voorgenomen na de bevalling weer lekker te gaan sporten, fit te worden, buikje te verliezen, blabla. Again, HAHAHA! Daar ben ik aan het einde van de dag veelste moe voor, joh! En hoewel ik er natuurlijk nog steeds graag leuk uit zie, boeit het me wel echt veel minder. Ik spendeer liever quality time met mijn zoontje dan dat ik de hardloopschoenen aan trek. Sporten komt wel weer en die kilo’s gaan wel weer. Of niet. Ik hoop het wel. 😉
Heeft de komst van de baby het reizen veranderd?
Een beetje. Het reistempo passen we aan. Dat lag bij ons altijd vrij hoog. Nu proppen we niet teveel in een dag, zodat er genoeg tijd is om met Mats te spelen. Verder kies ik nu het liefst voor appartementen, zodat we wat meer ruimte hebben voor Mats en al zijn spullen.
Ook met de bestemming houden we rekening. We vermijden bijvoorbeeld voorlopig malaria gebieden. En ik vind het ook wel prettig dat er goede zorg in de buurt is, dus we zullen nu niet compleet off the grid gaan.
Ik ervaar dit allemaal niet als beperkend, ik heb niet het idee dat ik iets mis nu we met zijn drietjes reizen. Ik vind het juist super leuk om hem de wereld te laten ontdekken. En we hebben natuurlijk ook wel mazzel dat Mats het tot nu toe allemaal prima vindt om overal mee naar toe te gaan en op verschillende plekken te slapen. Een wereldreiziger in de dop. Een mini-reismuts 😉
Herken jij je in mijn ervaringen van het moederschap? Of juist helemaal niet?
Mooi geschreven weer!
❤️
Dankjewel!