De eerste maand van mijn zwangerschapsverlof is voorbij gevlogen. Best wel gek eigenlijk, ik heb gewoon een hele maand niet gewerkt EN ik was niet op reis! Ik was voornamelijk thuis aan het relaxen en chillen, dat ging me goed af hoor 😉 En natuurlijk heb ik ook wat leuke dingen mee gemaakt. Anders zou dit wel de saaiste terugblik ooit worden, haha! Hoewel ik vele malen minder mobiel was, heb ik toch een erg leuke maand gehad. Lees maar mee.

De maand ging van start met een leuk tripje met Remco naar Olst. Wat daar te doen is? Niet zoveel denk ik en eigenlijk maakte dat me ook niets uit. Ik wilde vooral even nog lekker weg met zijn tweeën en naar een plek waar het wat koeler zou zijn. Via Airbnb vonden we een leuk chaletje aan de IJssel. Het stond op een camping met zwembad. Wat meer kan een zwanger mens wensen 😉

Het waren heerlijke dagen! Boekjes lezen, spelletjes doen, af en toe afkoelen in het zwembad en natuurlijk ijsjes eten. Het chaletje was ook prima. Vooral de ligging aan de IJssel vonden we schitterend. Naar het water kijken en de bootjes die voorbij kwamen was heerlijk ontspannend. En door alle ramen en deuren tegen elkaar open te houden was het ook nog wel enigszins te doen met de hitte.

Wil je ook eens met Airbnb weg? Als je je via deze link aanmeldt en boekt, ontvang je maar liefst € 25,- reistegoed. Fijn, hé?

Hoewel ik me als zwangere niet op mijn mooist voel (ik voel me vooral erg groot), wilde ik deze bijzondere tijd toch wel vast laten leggen. Mijn lieve vriendinnetje Jennifer deed een fotoshoot met ons in ons favoriete natuurgebied, de Oisterwijkse bossen en vennen. Super leuk! Bij een onbekende zou ik me vrij ongemakkelijk voelen. Nu was het in het begin ook even wennen, maar leek het vooral op een gezellige boswandeling met Remco en Jen samen. Alleen zij had dan een camera vast.

De dag was een beetje wisselvallig qua weer, waardoor we foto’s met zon en regen hebben. Van alles wat! Voor mijn ’toestand’ was het niet heel erg dat het niet zo ontzettend heet was 🙂 En het resultaat? Ja, super! Ik ben er heel erg blij mee en toch ook wel erg blij dat we dit hebben laten doen!

Iedereen super bedankt voor alle lieve reacties op de foto’s op Instagram!

Remco en ik hadden nog één dagje samen vakantie en we konden het niet laten dan ook weer even weg te gaan. In eerste instantie dachten we aan het strand, maar het weer werd wat koeler en wisselvallig die dag. En waar is het altijd zonnige? Juist in het zuiden, dus we besloten naar Maastricht te gaan. Toevallig was dat ook de bestemming van ons allereerste weekendje samen en het was erg leuk om herinneringen op te halen.

Omdat ik door de zwangerschap niet zo mobiel ben als anders, kozen we voor een minder fysieke activiteit, namelijk een rondvaart. En die was super leuk! Vanaf de Wilhelminabrug voeren we naar de Pietersberg en weer terug. Ok, de gemiddelde leeftijd was wat hoog, maar het was echt wel lekker toeven op het buitendek in het zonnetje met een windje.

’s Avonds aten we, net als 3,5 jaar geleden, bij The India House, een super fijn Indiaas restaurant. En het was weer net zo voortreffelijk als toen.

Daarna leek mijn verlof pas echt te beginnen. Remco moest helaas weer aan het werk en daar zat ik dan opeens alleen thuis. De maanden ervoor was er een to do lijstje in mijn telefoon ontstaan. Vooral bloggen stond hoog. En dat is me de eerste weken goed gelukt. Ik geloof dat ik nog niet eerder zoveel berichten heb geschreven als de afgelopen tijd. Ik had een goede flow te pakken 🙂

En ik vond het ook wel handig. Aangezien ik natuurlijk niet weet wanneer de baby gaat komen en ik niet zou willen dat het compleet stil wordt op Reismuts, heb ik al het een en ander vooruit geschreven. Dus de komende weken komt er nog genoeg leesvoer online 😉

Smam nam Remco en mij mee uit lunchen. Ten minste, dat dacht ik… zie ik opeens al mijn vriendinnetjes daar zitten! Een babyshower als verrassing! Echt totaal onverwachts en zo onwijs leuk! De eerste minuten moest ik na het wegpinken van wat tranen even bijkomen, alsof ik opeens op visite was op mijn eigen feestje. Ik had vooraf niets in de gaten. Sterker nog, ik had veel zin iedereen weer te zien en was juist de dagen ervoor en zelfs die ochtend nog aan het appen geweest om vanalles af te spreken. Dat mama en Remco in het complot zaten, ik had geen idee!

De babyshower bestond uit een high tea met veel lekkers, leuke spelletjes, lieve kadootjes en vooral erg bijzonder om bijna al mijn lieve vriendinnetjes, mama en tante tegelijkertijd bij elkaar te hebben.

Als aandenken had iedereen op eigen wijze een creatief A4 gemaakt met gedichtjes, wensen, tips, foto’s, vanalles. Echt super leuk!

Verder had ik me voorgenomen iedere dag gezonde smoothies te maken voor Remco en voor mij (voor de baby eigenlijk). Dat is me ook gelukt. En natuurlijk was er zo nu en dan gezelligheid met vriendinnetjes die langs kwamen.

Nu we nog eventjes met tweeën zijn, probeerden Remco en ik ieder weekend zoveel mogelijk leuke dingen samen te doen die straks misschien (even) minder makkelijk gaan. Uitgebreid lunchen, shoppen, uit eten. Heerlijk om zo samen quality time te spenderen!

Ook gingen we naar de Posbank, die weer een bloei stond. Een flinke wandeling zat er niet in met mijn inmiddels ruim 37 weken grote buik. We besloten de route van 5 km af te korten door dwars over de heuvels te lopen, van het bezoekerscentrum naar het uitkijkpunt. Dat was nog geen 3 km denk ik. Alleen de hoogteverschillen maakten het voor mij wel een beetje pittig. Ach, we hadden de tijd en het ging wonderbaarlijk best wel goed. Ik vond het ook wel fijn weer eens even in de natuur te zijn en te wandelen. Daarna kon ik bij het paviljoen bijkomen, terwijl Remco liftend de auto ging ophalen.

De babykamer was af, maar eigenlijk twijfelde ik nog over de gordijnen. En toch besloten we om nieuwe te kopen met meer groen. Mijn oog viel op tropische blaadjes van een stof die 100% van gerecycled materiaal is gemaakt. Dus niet alleen mooi, maar ook nog eens duurzaam. Ik ben er heel blij mee. Nu is ‘ie echt af 😉 Dus weer even een nieuw kiekje!

Met de vele tijd die ik opeens had, merkte ik ook wel dat er meer ruimte voor verdriet en gemis van papa kwam. Meer verwerking misschien? Ik ben al maanden aan het aftellen richting de D-day, de dag van de bevalling, wat ongeveer tegelijkertijd de dag is dat papa jarig zou zijn en een jaar overleden zou zijn. En die dualiteit zat me afgelopen maand soms wel in de weg. Maar ik heb het wel toegelaten, soms gewoon ff flink janken, want het gemis is een onderdeel van me en mag er daarom ook zijn.

Nu ik verlof heb, heb ik eindelijk de tijd gevonden om door allerlei oude foto’s te gaan. Dat was ook wel fijn. Soms confronterend, maar ook haast therapeutisch. Ik heb ze af laten drukken en ga er een album van maken, zodat ik er makkelijk doorheen kan bladeren wanneer ik zin heb.

En de zwangerschap? Tja, de laatste loodjes! De kwaaltjes die ik had, zijn er nog steeds, maar deren me minder. Ik hoef de hele dag niets, alles kan. Ik volg zoveel mogelijk mijn gevoel met waar ik zin in heb en dat doet me enorm goed. Tegen het einde van de middag merk ik wel dat ik meer moe ben. Dan ga ik gewoon lekker even op de bank liggen. Ik ben vooral heel nieuwsgierig wanneer de kleine wereldburger klaar is om te komen! Ik kan haast niet wachten!