Inmiddels een dikke week geleden kwam ik terug van mijn trip in Istanbul. Ik heb er vijf fantastische dagen gehad en zoveel moois gezien, dat ik nog flink aan het peinzen was waar ik de eerste post over zou gaan schrijven. In gedachten kreeg de eerste alinea al vorm tot ik opgeschrikt werd door vreselijk nieuws over Istanbul … Een explosie, 10 doden, 15 gewonden…
Echt verschrikkelijk! Op het plein waar manlief en ik lachend hand in hand door de sneeuw banjerden op zoek naar de Obelisk heerst vandaag angst, pijn, verdriet, chaos, verschrikking…
Ik kan me niet voorstellen hoe het moet zijn geweest voor de mensen die daar vandaag waren. Nietsvermoedende toeristen die de stad aan het ontdekken waren, mensen die hun alledaagse dingen daar deden, kastanjes poffen, wandelen, kletsen, en waar abrupt een einde aan kwam.
Daarom nog even geen post over Istanbul, uit respect voor de slachtoffers en nabestaanden. Het voelt niet fijn om een enthousiast verhaal en stralende foto’s vol blijdschap te delen van de vandaag getekende onheilsplek. Dat komt wel een andere keer, want hoe dan ook, Istanbul is een waanzinnig mooie stad en daar vertel ik graag over. Maar nu nog even niet.
Dit nieuws over Istanbul hakt er behoorlijk in. Er is zoveel gebeurd in de stad. Mijn gedachten zijn bij de slachtoffers en hun nabestaanden.
Jeetje wat een vreselijk nieuws! Ik heb er nog niet veel over gelezen, loop altijd een beetje achter met het nieuws. Maar zeker voor jou lijkt me dit bepaald geen fijn gevoel…
Toen we gingen, was er al een aangescherpt reisadvies, maar dat is nogal snel het geval. Als het dan echt ergens een keer flink mis gaat, is het toch weer schrikken…
Ik hoorde het straks op het journaal,wat een vreselijk nieuws. Ik kan me voorstellen dat je de verhalen even laat voor wat het is.
Bizar hè, dat zoiets verschrikkelijks gebeurd vlak nadat jullie er zijn geweest? Heel triest…
Ja, verschrikkelijk… Het lijkt soms steeds gekker te worden.
Ja zo heftig. Het lijkt altijd wel extra binnen te komen als het een plek is waar jezelf net geweest bent. Ik had dat tijdens 9/11 toen ik zelf net een dag terug was uit de US. Dat is dan ineens zo bizar dichtbij. Echt vreselijk nieuws!
Gek is die soort verbondenheid die je dan voelt. Kan me voorstellen dat 9/11 echt een enorme extra impact op je had! Jeetje…