De oplettende lezer heeft vast wel gemerkt dat de terugblik van afgelopen maand lang op zich heeft laten wachten. Ik had al een bericht voorbereid. Over de laatste weken van mijn zwangerschapsverlof, die wel pittig waren. Mede omdat ik ook nog eens twee keer ziek werd van iets verkeerd te hebben gegeten. Over het aftellen tot de uitgerekende datum en toen… gebeurde er helemaal niets. Over de verschillende Netflix films en series waar ik mijn dagen mee vulde. Over ons huwelijksjubileum. Over het rauwe verdriet vanwege het verlies van mijn vader precies een jaar geleden. Daar schreef ik een persoonlijke brief over. En weet je… al die dingen laat ik even voor wat het is. Want ik heb groot nieuws!

Lieve, knappe Mats is op zondag 23 september 2018 geboren!

De bevalling was grotendeels hoe Remco en ik het ons hadden gewenst. In kalmte en rust, in het bad van het kraamhotel, alleen toch wel vele malen pittiger dan ik had voorgesteld. Het laatste uur was helaas heel heftig en de bevalling kreeg een andere wending. Ik zal je de details besparen, dat verhaal is voor Remco en mij. Gelukkig kregen we de juiste, respectvolle en zorgzame hulp die nodig was om Mats geboren te laten worden. Hij had namelijk niet veel zin om eruit te komen 😉

Groei, maak plezier en geniet
Van de wereld om je heen
en van wat het leven je biedt
Ontdek en beleef
met jouw blik en hart open
En weet dat wij altijd
met je mee zullen lopen

Door dat laatste heftige uur en omdat Mats een flinkerd is (4530 gram bij geboorte) moesten we enkele dagen in het ziekenhuis blijven. Dat was natuurlijk niet hoe we het hadden voorgesteld, desalniettemin waren we in goede handen. Toch was het wel heel fijn om eindelijk met zijn drietjes naar huis te kunnen toen Mats zo goed als helemaal opgeknapt was. Ik vond het ook wel spannend. Daar zit je dan opeens op de bank met die langverwachte baby. Heel surrealistisch en tegelijkertijd alsof het nooit anders geweest is.

We leren elkaar steeds beter kennen en we vinden onze weg steeds meer. En Mats is gewoon zooooo lief! Het is fantastisch hem te zien genieten als we hem in bad doen. Het is prachtig om met hem in de herfstzon te gaan wandelen. En het blijft vertederend om hem op schoot in slaap te zien vallen. Zelfs ’s nachts 🙂

Een paar berichten heb ik nog voor jullie klaar staan, maar het zal voorlopig eventjes wat stiller zijn op Reismuts. Voorlopig zit ik op de roze wolk.