Vrijwel iedereen kent de uitdrukking try before you die ervaringen wel. Het staat voor activiteiten die je eens van je leven wilt proberen, maar die zo spannend zijn dat het misschien wel bij die ene keer zal blijven. Zulke ervaringen heb ik ook gehad. Drie ervan ga ik deze keer met je delen. En ik vertel je of ze voor herhaling vatbaar zijn!

Vulkaan beklimmen in Guatemala 

Ik start met letterlijk een hoogtepunt, namelijk de beklimming van de Pacaya vulkaan in Guatemala. Dit is één van mijn try before you die ervaringen die ik nooit meer zal vergeten. In het land vind je veel vulkanen en deze is denk ik wel de meest bekende. Vanaf Antigua rij je er in zo’n 1,5 uur heen. Ik koos destijds voor een middagtrip met een gids en een klein groepje. Hoopvol begonnen we aan de tocht omhoog. Door de bossen was het goed te doen, vanaf het plateau met lavazand werd de wandeling wel pittiger. Bij iedere stap zakte ik weg in het mulle zand. Maar ik wilde natuurlijk wel de top bereiken. Die is overigens maar liefst 2552 m hoog!

Na de pittige klim kwamen we eindelijk boven. De grond hoorde je sissen van de hitte, heel bijzonder. En hoe donkerder de avond viel, des te meer zag je de hete lava opgloeien. En het uitzicht! Waanzinnig mooi! We pauzeerden en genoten van gesmolten marshmallows. Ik had het eerlijk gezegd nog steeds zwaar. Mijn astma speelde op. Daar heb ik incidenteel last van, maar vooral bij flinke inspanning, klimmen in de hoogte en stof. Nou, deze hike had alle elementen en dus was het raak. Ik werd zo benauwd, dat het me niet meer lukte goed op adem te komen. Er zat niets anders op dan een paard te regelen en daarmee naar beneden te worden gebracht.

Lees ook: Tips voor de beklimming van de Pacaya vulkaan

Eigenlijk was dat weer een geluk bij een ongeluk, want terwijl mijn groepje door het zand terug ploeterde, kon ik enigszins relaxt op het paard rondkijken en nog meer van de schitterende zonsondergang genieten.

Of ik het nog een keer zou doen? Zeker, maar dan wel met een betere conditie vooraf en mijn puffer voor de zekerheid mee!

Zippline in Panama

Het vriendinnetje met wie ik in Panama rondreisde wilde heel graag zipplinen. Ik had er zo mijn bedenkingen over. Echt hoogtevrees heb ik niet, maar ik kan niet ontkennen dat ik soms knikkende knieën krijg. Maar goed, we hadden het afgesproken, dus we gingen.

Eerst krijg je uitleg over de uitrusting en wat je moet doen en vooral niet moet doen. Vervolgens word je in een gordel gehesen, je doet je helm op en je klimt de eerste trap op naar het eerste plateau. En dan ga je. Dat is de theorie… Mijn praktijk was dat ik het zo spannend vond daar boven die boomtoppen dat ik bevroor! Tranen sprongen in mijn ogen van spanning. Wat nou als ik ergens halverwege bleef hangen of zo? Toen er wat jonge kinderen voor mij gingen, herpakte ik me enigszins en daar ging ik.

Ik heb denk ik alles bij elkaar geschreeuwd, want die eerste rit… ik vond het zo spannend! Maar ook zooo tof!! Je vliegt letterlijk door de jungle van boomtop naar boomtop. De laatste paar lijnen heb ik zelfs ondersteboven gehangen voor de lol.

Voor herhaling vatbaar? Hell yeah!

Op zoek naar oerang oetans in Sumatra

Als grote dierenliefhebber stond een trekking vanuit Bukit Lawang al een tijdje op mijn wensenlijstje en eindelijk was het zover. Een vriendinnetje en ik gingen met een klein groepje en twee gidsen op zoek naar oerang oetans. De eerste uren zagen we allerlei andere dieren, van mega duizendpoten tot kleine aapjes. De jungle vond ik ook ontzettend indrukwekkend, maar waar we voor kwamen, zagen we nog niet.

Totdat opeens een van de gidsen ons maanden om stil te zijn. We zagen Mina, een berucht vrouwtje dat door haar ervaringen een hekel aan mensen heeft ontwikkeld. En voor we goed en wel wisten waar we oog in oog mee stonden riep de gids “run”! We zetten het op een hollen, sprongen over boomstronken. Ik keek steeds achterom of mijn vriendinnetje wel volgde, maar zij riep alleen maar “doorrennen!”. Takken raasden langs mijn armen en benen en op een gegeven moment stopten we. Pfoe! Wat was er nou net gebeurd?

Ook leuk: jungle trekking op Sumatra

De gids vertelde dat hij de dieren goed kent en zag dat Mina zich bedreigd voelde en dat kan gevaarlijk zijn. Ondertussen zat mijn hart nog in mijn keel. Ik vond het bijzonder, indrukwekkend en toch ook wel een beetje eng. Wat nou als ze achter ons aan zat? De gids verzekerde ons dat dat niet zo was.

Tijdens de dagen door de jungle hebben we nog verschillende andere oerang oetans gezien. Mina zijn we ook nog tegen gekomen later die dag. Toen was ze wel rustig en konden we op veilige afstand haar stiekem zien. Als je oog in oog met een orang oetan staat, kun je alleen maar veel bewondering en liefde voelen voor die dieren.

De trekking door de jungle vond ik zo nu en dan ook erg pittig. Het was erg heuvelachtig en een paar keer ben ik weggegleden, omdat alles zo drassig was. Een keer kon ik me nog net aan wat struiken vast grijpen en moest de gids me weer omhoog trekken.

Zou ik het nog een keer aandurven? Oeh… het was echt een van de meest bijzondere trekkings ever, maar ik vond het echt wel heel spannend. Maar ik denk… ja, ik vind het toch wel echt heel tof, ondanks (of misschien zelfs dankzij) de spanning.

Wat zijn jouw try before you die ervaringen?