Inmiddels alweer een hele tijd geleden probeerde ik vriendinnetje Do te strikken om een gastblog te schrijven over haar nieuwsjaarstrip. Samen met Remco (je kent hem wel, mijn man 😉 ) ging ze een paar dagen naar Krakau. Een plek die al een tijdje op mijn wensenlijstje staat, met name vanwege de mogelijkheid om ook Auschwitz te bezoeken, wat me erg indrukwekkend lijkt. En eindelijk is de blog af! Geheel op haar eigen unieke wijze deelt ze haar ervaringen van nieuwjaar in Krakau en deze stad met twee gezichten. Ik zou zeggen, ga er maar eens goed voor zitten.

We hadden een paar opties waar we oud op nieuw zouden vieren tijdens de jaarwisseling van 2014. Ja, beetje late column aangezien het 2017 is, maar een waardige, dus zit en huiver….

Spanje, Ierland, IJsland, Duitsland of Polen, de opties waren daar. Een grondige reden kon mijn reisgezel Remco niet bedenken om niet naar Ierland te gaan: ‘trekt me niet’, ah fijn, dan geen Ierland. Ook kon meneer wel wat redenen bedenken maar niet beter dan die van mij om wel naar Spanje of Duitsland te gaan. Trouwens, uitzondering op Duitsland wel want daar hebben ze echt dikke clubs en daar zijn we nou eenmaal ‘heul’ goed in.

Het werd nieuwjaar in Krakau

Toch werd het Polen; nieuwjaar in Krakau. De reden was met name te danken aan mijn doordouwende opmerkingen: goedkoop bier en mannen met van die lekkere koppen. Ja, dat is mijn manier om te vertellen dat ik van mannen houd met een brede kaaklijn. En die zijn daar in overvloed. Ook zeker was Krakau ‘the winner’ om zijn bijzonder heftige geschiedenis. And so, Krakau it was.

Ready, steady, drive……29 december 05.00 uur

Het was echt top weer om voor nieuwjaar naar Krakau te vertrekken om 5 uur in de nacht van 28 op 29 december. NOT. Ik rijd net de A58 in Breda op en ben een redelijk snelle rijder en haal mijn mede “rechterbaan-er” links in, in een pak sneeuw van 2 blikjes red bull dik aangezien er nog niet gestrooid was. Vertel je, Slip knot was er niks bij. Goed begin halleluja. Remco opgepikt in Boxtel and so, the trip started. Vanaf Breda tot Krakau, no f*kking kidding, pakket sneeuw van 30 cm minimaal. Remco zei; “Wat is er mis met jouw lampen?” “Uhhh niks”. Afgevroren door de kou zagen we door die lampen geen hand voor ogen meer. Gelukkig wel een paar vingers, voldoende om aan te komen in Krakouuuuuu. De temperatuur tikte namelijk -15 graden Celsius aan. Best bijzonder om dan een kofferbak open te maken. Niet dus. De koffers kwamen er op een creatieve manier aan de voorkant uit.

Aangekomen in het hostel

Met tig andere reizigers gestationeerd in een hostel midden in het centrum waren we onszelf aan het settelen in de kamer. Het was het idee om 2 flessen champagne te bewaren voor oud op nieuw….niet gelukt. Dezelfde avond waren ze nog op. We hadden ook zo’n stuk gereden, dus we hadden wel wat verdiend 😉 .

Je overnachting in Krakau boek je eenvoudig via booking.com!

Met ondertussen met -17 graden gingen we op pad. Op loopafstand van het centrum, een grote markt met in het midden een onwijs mooi oud pand, stuitten we op een markt waar nog tot in de late uurtjes bezoekers waren. Sjaals, handschoenen, eten, warme glühwein, van alles. Duidelijk een kerstmarkt die – na een paar dagen daar te zijn en wetende – tot een uur of 23.00 open bleef. We gingen er met name eten.

Varkensvet en gehakt

Overheerlijk ranzig eten zo rook het en zag het eruit. Van die ijzeren grote potten met varkensvet, gehakt en worst met ui en een heel brood waar je nog de poeder eraf kon schrapen. Een snee van dat brood met beleg was een maaltijd of 2 en de keuze was gehakt of worst. Remco en ik: ‘Doe er maar een – wat er later 2 per persoon werden – met veel varkensvet, gehakt en worst en ui!’ Als het zo koud is, dan eet je echt voor 88 man. Heerlijk! We liepen een paar rondjes daar, op zoek naar kroegen en clubs waar we konden gaan feesten in de nacht van oud op nieuw. We zagen een podium dat op werd gemaakt op de markt voor de nieuwjaarscelebratie, clubs konden we niet vinden, terwijl die er toch moesten zijn… to be continued…

30 december Auschwitz…..

We twijfelden, 30 of 31 december naar Auschwitz…..goede keuze om op 30 december te gaan. Ons gevoel en gedrag na de tour waar tijdens de Tweede Wereldoorlog tussen de 5.1 en 6 miljoen (!!!) joden werden vermoord was intens verbaasd, verdrietig en er viel een vlaag van rust en stilte over ons heen. Na de tour wilde we ook direct ergens gaan zitten en hadden we behoefte aan een borrel, maar dat schenken ze niet uit respect. Wat iedereen meer dan begrijpelijk vond.

Het is niet alleen het museum van Auschwitz wat je bezoekt tijdens je tour door het verleden, maar met name ook Birkenau dat indruk maakt. Birkenau is het grootste kamp geweest uit de Tweede wereldoorlog en dat zie je, dat voel je, dat ervaar je. Tot in je botten. Dit kamp ligt op een paar kilometer afstand van Auschwitz.

Eenmaal aangekomen bij de tour door Auschwitz en Birkenau bepaal je zelf of je een halve of hele dag de tour wilt meemaken. Wij kozen voor de halve dag aangezien het -10 graden overdag was en de tour grotendeels buiten was. 4 uur buiten wandelen en uiteindelijk al onze tenen behouden was beter dan 7 uur buiten en met 8 tenen eindigen, vonden we.

Eerst naar Birkenau

Wij gingen eerst met de bus naar Birkenau, andere bezoekers begonnen in Auschwitz. Het was een ‘prachtige dag’ vergeleken met de horror die we daar ervaarden. Het werd de joden verteld om hun koffer te pakken, op de trein te stappen en een fijne vakantie te hebben. Hoe ziek ben je dan… Niks is minder waar. Mensen kwamen op de trein- letterlijk!- aan in Birkenau. Vanuit de trein liepen de zwakste ‘reizigers’ meteen door naar “het pad des doods” zoals ze het daar noemden. Direct de gaskamer in, waar ze na hun lange reis ‘even’ mochten douchen. Deze mooie mensen zagen nooit meer het daglicht.

Nog steeds dik onder de indruk

Ik begin nu te merken hoe moeilijk het is om hierover te schrijven. Ik herleef het helemaal weer. Misschien het trieste is nog wel dat deze mooie mensen niet werden gezien als mensen, maar echt als hatelijk product. Hun bezit van binnen en buiten werd namelijk eerst van hun afgepakt. Zo werden ze gestript van hun haren, bril, koffers, kleding en dus eer, vertrouwen en menselijkheid. Foto’s werden ook nog van alle mensen gemaakt, totdat het te duur was om die foto’s te ontwikkelen. Daarna kregen deze mooie mensen een nummer….

Met een prachtige dag bedoel ik dat het -10 graden was, er een helder blauwe lucht aan de hemel stond en er sneeuw lag. Waardoor Remco en ik niet zomaar foto’s konden nemen, maar merkwaardige, indrukwekkende foto’s wat deze mensen die hierdoor hun leven zijn verloren ook waard zijn.

Ik kan wel uren spreken over wat we in Birkenau hebben gezien, maar ga er alsjeblieft zelf heen, ervaar en aanschouw. Een ding wat ik erg memorabel vond was dat er in 1 barok 700 mensen verbleven, welke vrijwel naakt hun dagen meemaakten en 45 kg wogen. Met een voorstelling dat een barok ongeveer 70*15m is….

Naar het museum in Auschwitz

We vervolgden onze tour in het museum van Auschwitz. De definitie van een museum is “is een permanente instelling, zonder winstbejag, ten dienste van de gemeenschap en van haar ontwikkeling, toegankelijk voor het publiek, die de materiële en immateriële getuigenissen van de mens en zijn omgeving verzamelt, bewaart, onderzoekt en tentoonstelt en hierover informatie verstrekt voor studie, educatie en recreatie”.

In het museum van Auschwitz liggen: brillen, kleren, haren, koffers, schoenen van een paar miljoen dode joden……………………. die puntjes stellen stiltes voor omdat het zo immens intens was.

Lees ook: de meest indrukwekkende plekken in Berlijn

Aan het einde van de tour krijg je een galg te zien waar Kampcommandant Rudolf Hass is opgehangen. Hij heeft zijn verdiende straf gekregen. Helaas zijn er genoeg mensen die dat niet hebben gehad. Denkend aan Dr. Josef Mengele… die uiteindelijk overleed in 1976, in Brazilië.

Foto’s van de Joodse mensen, nog voordat de Joden een nummer kregen ipv een foto.

De galg waar de kampcommandant Rudolf Hoss werd opgehangen.

Er is zoveel meer te vertellen hierover, over de gaskamers waar je niet in mocht spreken, over de foto’s aan de muur, over wat er met Hitler gebeurde. Het is een uitnodiging naar jullie allen om dit zelf te gaan ervaren. Weet wel, zoals de titel spreekt; The double life of Krakau…

Na een lange nachtrust en een leuke dag van 30 op 31 december doken we het nachtleven van Krakau weer in. Maar eerst, flink wat ruim belegde broodjes op de markt met varkensvet, worst, gehakt en ui. Dit is een mooi verhaal, mijn voorlaatste van dit avontuur:

31 december

Je hebt van die bekende auto tours in Krakau; in een Trabant. Haha dat letterlijk DING is dus onwijs klein, 1.5 m lang en 70 cm breed, geen isolatie, 3 of heel misschien 4 versnellingen, rammelt als de pest en dan gaan wij er nog met 3 personen in zitten. Waarvan Remco 2 meter schoon aan de haak is, het heel koud heeft en dus een dikke trui, jas, sjaal, muts, handschoenen en laarzen aan heeft. Onze gids is ook 2 meter. Maar ja, de balans trekt ‘t het wel recht met mijn 1.62 m lengte. Ah fijn, we lagen echt in een scheur toen een roze met zwarte stippen Trabant voor ons hostel stopte en die dude van 2 meter eruit stapte met zijn ziel nog net niet onder z’n armen. Zo van: de nacht van de 30e was een hele mooie. Anyhow, we hebben een communistische tour gedaan (aan te raden, want je leert heel veel over de geschiedenis van de jaren ‘50 in Krakau), we belandden in een kroeg en een oud communistisch huis uit die jaren waar mensen nog wodka maakten in de badkuip. Het is mooi om te zien hoe eensgezind de mensen waren na de heropbouw na de oorlog. Tenminste, in dat gedeelte van de wereld. Met nog steeds 10 tenen kwamen we terug in ons hostel. Redelijk warm van de lekkere hazelnoot wodka die we kregen aangeboden.

31 december 20.00 uur

Er zijn veel memorabele momenten die ik me van dit nieuwjaar in Krakau herinner. Ik neem jullie mee in deze:
Een hostel vol met internationale personen betekent gekkenhuis, Remco en ik dronken lekker wijntjes maar ook genoeg mensen wat meer dan dat. Wij gingen rond 22.00 uur naar de markt waar een stage werd opgebouwd. Ondertussen was het -17 graden. Best een flinke tempratuur voor een kaaskop, maar we trokken het prima. We maakten het feest van nieuwjaar in Krakau mee om 00.00 uur met vuurwerk, best ok muziek, glühwein en een hoop volk op het plein.

Te koud om buiten te blijven

Om 01.00 uur kregen we het toch aardig ‘fripsjes’ en zochten we nog een keer naar die ene club die zo bekend stond in Krakau. Eindelijk hadden we hem gevonden, dachten we, want we kwamen een restaurant binnen en vroegen aan de barman of dit de naam was van de club – die ik niet meer weet -. Ja zeker, loop maar door naar beneden. Voor het eerst zag ik een club in een kelder. Remco en ik wilden niet eens nadenken over de gevaren van deze club. Als er brand ontstond, dan was het maar de vraag of we er uit zouden kunnen konden. Get the irony? Maar met een temperatuurverschil van zeker 35 graden (het was binnen namelijk +17 graden) was ik even flabbergasted. Na acclimatisatie begonnen we lekker te dansen met locals op hele oude foute muziek en we lagen netjes om 6 uur afgeblust in bed. Een top nieuwjaar in Krakau!

1 januari 2015

De weg terug was minder sneeuwig, makkelijker en voldaan.

Krakau heeft 2 gezichten, veel bijzondere mensen en ze is door de geschiedeis, de fijnheid, de architectuur, het voor het oog ranzig maar voor de smaak heerlijke eten een hele mooie stad om te gaan bezoeken! Ook is nieuwjaar in Krakau onwijs leuk!

Liefs Do