Inmiddels een dikke week geleden kwam ik terug van mijn trip in Istanbul. Ik heb er vijf fantastische dagen gehad en zoveel moois gezien, dat ik nog flink aan het peinzen was waar ik de eerste post over zou gaan schrijven. In gedachten kreeg de eerste alinea al vorm tot ik opgeschrikt werd door vreselijk nieuws over Istanbul … Een explosie, 10 doden, 15 gewonden…

Echt verschrikkelijk! Op het plein waar manlief en ik lachend hand in hand door de sneeuw banjerden op zoek naar de Obelisk heerst vandaag angst, pijn, verdriet, chaos, verschrikking…

Ik kan me niet voorstellen hoe het moet zijn geweest voor de mensen die daar vandaag waren. Nietsvermoedende toeristen die de stad aan het ontdekken waren, mensen die hun alledaagse dingen daar deden, kastanjes poffen, wandelen, kletsen, en waar abrupt een einde aan kwam.

Daarom nog even geen post over Istanbul, uit respect voor de slachtoffers en nabestaanden. Het voelt niet fijn om een enthousiast verhaal en stralende foto’s vol blijdschap te delen van de vandaag getekende onheilsplek. Dat komt wel een andere keer, want hoe dan ook, Istanbul is een waanzinnig mooie stad en daar vertel ik graag over. Maar nu nog even niet.

Dit nieuws over Istanbul hakt er behoorlijk in. Er is zoveel gebeurd in de stad. Mijn gedachten zijn bij de slachtoffers en hun nabestaanden.

Later heb ik wel over Istanbul geschreven. Lees bijvoorbeeld waarom Istanbul de perfecte bestemming is in de winter