Over drie weken is het weer zover, ik ga weer op reis 😀 En deze keer alleen. Dat heb ik al wel vaker gedaan en het is me tot nu toe altijd goed bevallen, maar dat wil niet zeggen dat ik het niet spannend vind. En een beetje gezonde spanning hoort voor mij ook wel bij alleen reizen. Toch vind ik bepaalde dingen met alleen reizen net even wat spannender.

Alleen reizen

Hoewel ik in het dagelijks leven niet bekend sta als iemand die stipt op tijd is, ben ik op een vliegveld altijd ruim voor vertrek aanwezig. Het liefst zit ik dan ook nog (dicht)bij de gate te wachten, zodat ik weet waar ik moet zijn, voor het geval er wat wijzigt of, tja, waarom eigenlijk… Ervaring leert dat, als er al iets wijzigt, je ook wel weer de tijd hebt om naar een andere gate te lopen. Maar toch blijf ik graag een beetje in de buurt hangen.

Fragment uit mijn reisdagboek tijdens een van mijn eerste solo reizen.

Fragment uit mijn reisdagboek tijdens een van mijn eerste solo reizen.

Vertrokken

Dan het moment van aankomst. Ik stap het vliegtuig uit en voel de kleffe warmte om me heen grijpen. Binnen in de aankomsthal staat de airco hoog, waardoor ik meteen mijn vest weer aan wil doen, maar een onrustig gevoel zorgt dat ik het nog steeds warm heb. Ik sta namelijk bij de bagageband te wachten. De eerste mensen kunnen met hun koffers al verder. En ik sta daar nog… Gelukkig zie ik dan (99 van de 100 keer 😉 ) van verre mijn fluorescerend gele flight bag komen. Yes!

Lees ook: een beetje minder solo door deze tips

Mooi, ik kan op weg naar mijn verblijfplaats. De eerste nacht vind ik altijd prettig om vooraf al vast te leggen. Zo ook in Jordanië, een van mijn eerste solo reizen. Ik had een leuk hotel uitgekozen en een transfer vanaf het vliegveld geregeld. Die transfer bracht meerdere mensen naar meerdere hotels. Daar had ik even niet op gerekend. Ik was gewoon de naam van mijn hotel vergeten! En nergens genoteerd! Oeps… De oplossing “als ik het zie, dan herken ik het wel” werkte niet, want het was inmiddels al donker. En zo reed de chauffeur langs allerlei hotels, braaf de naam noemend, mensen stapten vrolijk uit en die bus werd steeds leger. Ik wist echt niet meer waar ik moest zijn. Gelukkig bleek de chauffeur een lijst met aantallen per hotel te hebben, dus toen ik ‘over’ bleef, was mijn hotel snel gevonden.

Er op uit

En dan de omgeving verkennen. Ik vermaak me prima alleen ronddwalend in een stad of zo, maar door een vreemde omgeving lopen, nog geen oriëntatiepunten en geen idee waar het leuk is of onveilig is, dat vind ik wel weer wat spannend. En dan merk ik dat ik het prettig vind om thuis wat meer voorbereiding te doen en via een reisgids bijvoorbeeld een wandelroute langs bepaalde punten uit te stippelen. Als de straten overeenkomen met mijn road map geeft het toch een gevoel van vertrouwde herkenning.

Is alleen reizen dan allemaal anders dan als je wel met iemand samen reist? De situaties zijn hetzelfde, maar het onrustige gevoel is bij mij dan veel minder. Mocht er iets mis gaan, dan lijkt er voor mij een soort van gedeeld leed is half leed te gelden. Het belangrijkste voor mij is dat ik me niet laat tegen houden doordat er niemand mee op reis kan of wil. Mijn reislust is nou eenmaal te groot om dan maar thuis te blijven.

Ik hoop dat jouw reislust ook de overhand heeft, dan ligt de wereld aan je voeten om ontdekt te worden! En gezonde spanning bij alleen reizen hoort er ook gewoon een beetje bij.